منطق، ابزاری است برای کاهش خطای ذهن که به واسطه آن اشتباهات کاهش یافته و از طرف دیگر موجب رفع اختلافات می گردد. موضوعات متفاوت مستلزم داشتن منطق های مناسب با قلمرو خاص آنهاست. با توجه به اینکه نقش عمده منطق ایجاد هماهنگی و انسجام در ادراکات است لذا اساسا خود منطق ها باید هماهنگ باشند تا بتوانند چنین نقشی را بعهده گیرند و آن مستلزم وجود مبنایی مشترک بر تمامی منطق هاست که بعنوان ربط جامع در بین همه منطق ها عمل نماید. هر منطقی متکفل ملاحظه رابطه بین مقدمات و نتایج است لذا خصلت مشترک همه آنها دلالت است و آن مبنای هر منطقی است. دلالت باید به علت و منشائی بازگردد که آن امری حقیقی بوده و دارای سه خصوصیت کلی انکارناپذیری، شمولیت و ثبوت باشد.