محمود جعفرپور
چکیده
«کارگروهی» عبارت است از مجموعه تلاشهای آگاهانه، منسجم و هماهنگ افراد برای دستیابی به هدف یا اهداف مشترک که همافزایی را نیز در پی دارد؛ موضوعی که همواره یکی از دغدغههای اجتماعی و از مسایل کلیدی در سازمانهای کشور بوده است. از این رو هدف اصلی پژوهش حاضر، آسیبشناسی کارگروهی در سازمانها بوده که جهت دستهبندی این ...
بیشتر
«کارگروهی» عبارت است از مجموعه تلاشهای آگاهانه، منسجم و هماهنگ افراد برای دستیابی به هدف یا اهداف مشترک که همافزایی را نیز در پی دارد؛ موضوعی که همواره یکی از دغدغههای اجتماعی و از مسایل کلیدی در سازمانهای کشور بوده است. از این رو هدف اصلی پژوهش حاضر، آسیبشناسی کارگروهی در سازمانها بوده که جهت دستهبندی این آسیبها، از الگوی سهشاخگی مشتمل بر آسیبهای رفتاری، ساختاری و محیطی بهره برده شد. پژوهش حاضر بر حسب نوع دادههای مورد استفاده، کمّی؛ برحسب هدف، اکتشافی و بر حسب نتیجه، کاربردی بوده است. جامعه آماری پژوهش، کارکنان یکی از سازمانهای مردم نهاد در تهران که فعالیتهایش مبتنی بر گروه و در قالب کارهای گروهی انجام میشود، بوده است. روش نمونهگیری، تصادفی خوشهای؛ حجم نمونه، 384 نفر و ابزار پژوهش نیز پرسشنامه محققساخته بوده است. نتایج پژوهش نشان داد که آسیبهای موجود در مسیر تحقق کارگروهی مشتمل بر 48 شاخص میباشد که مواردی چون «فقدان سیستم ارزیابی عملکرد»، «عدم آموزش کار گروهی به اعضا»، «شناخت ناکافی از محیط کاری سازمان»، «وجود تعارضات حل نشده در گروه» و «غیرقابل اندازهگیری بودن اهداف»، به عنوان مهمترین آسیبها و «عدم وفاداری اعضای گروه و رهبر به یکدیگر»، «وجود جو رسمی و غیر راحت بین اعضا» و «عدم اعتماد اعضای گروه و رهبر به یکدیگر» به عنوان کماهمیتترین آسیبها شناسایی شدند. همچنین در حالی که بین دیدگاه پاسخگویان در خصوص آسیبهای ساختاری و محیطی بر حسب سن ایشان تفاوت معناداری مشاهده نشد پاسخگویان در گروه سنی کمتر از 30 سال در مقایسه با سایرین، بیشتر بر آسیبهای رفتاری کارگروهی تاکید کردند.